Djilani Sprang-Purperhart

Djilani is een eeuwige student. 

'Mijn eerste leermeester is ‘hét leven’ en deze onderrichtte mij onder andere in het ademhalen. Nani Ivy, ook wel bekend als mijn mama, beschouw ik als mijn tweede docent en zij onderwees mij in het pad van de liefde. Binnen de GGZ-praktijk van mijn schoonvader, mijn derde docent, kreeg ik vanaf mijn achttiende bovendien speelruimte om als coach te experimenteren met psychomotorische- en creatieve therapie’. 
Mijn overleden dochters zijn mijn spirituele leermeesters; van de allerkleinsten leer ik stiekem het meest.

Zonder ooit zelf voet te hebben gezet in een yogales schreef ik me in voor een yin en yang docenten opleiding. Ik hoor je haast denken: vanwaar deze sprong in het diepe? Toen ik aan de UvA mijn Mastergraad in de Medische Antropologie en Sociologie behaalde, beloofde ik mezelf één ding. Ik moest en zou ontdekken hoe ik door het leven kon gaan met een grijns van oor tot oor, een jonge geest en een vitaal lichaam. Het blijkt dat mijn moeder het altijd al bij het juiste eind heeft gehad. Het is zo simpel als  je hart volgen. Na de afronding van mijn yogaopleiding ben ik direct gestart met lesgeven. En zo gaf ik van de één op de andere dag ruim 700 yogalessen in een jaar. Ik schreeuw van de hoogste daken dat ik verliefd ben op yoga (en natuurlijk op mijn vrouw en vijf kinderen) en blijf me steeds verder verdiepen door nieuwe opleidingen en workshops.

Eerlijk is eerlijk. In 2011 kreeg ik een duwtje in de rug van hét leven. Ik nam afscheid van een eigen paramedisch bedrijf met personeel. Ook deed ik toen mijn laatste commerciële management opdracht, voor een startup in de ambulante zorg die inmiddels landelijk opereert. De zeeën van tijd die ik overhield zijn gaan zitten in ons gezin, meditatie, krijgskunst, creatie en (bureau)onderzoek naar het begin van spiritualiteit. Dit laatste bracht mij gaandeweg bij de verwijzingen naar Yoga zoals die in de Indusvallei en Nijlrivier beschavingen zijn aangetroffen. Wat mij betreft is dit sociaal-cultureel erfgoed waar ik voorlopig nog even zoet mee ben. Erfgoed dat ik op speelse wijze verwerk in de boeken die ik schrijf, de muziek die ik maak en de theaterstukken die ik ontwikkel. 

Yoen ik in gesprek ging over mijn rol binnen de YAN wist ik één ding zeker: ik ben er graag voor de student om het praktisch te maken, om ze letterlijk en figuurlijk te coachen naar het ademen en belichamen van Yoga. Wat mij betreft heeft dit alleen kans van slagen als wij elkaar de ruimte geven om Yogi’s te zijn in plaats van Yogi’s  te worden.

Kijk voor meer informatie op de website van Djilani: www.yogawithdjilani.com