Blog door Cecile Knapen - mei 2019
De natuur heeft zijn eigen ritme waarop het beweegt. Iedere beweging is perfect afgestemd op het moment en zal niet sneller of langzamer gaan dan nodig. Een bloem zal niet eerder bloeien en een vlinder zal niet eerder ontpoppen dan het moment waarop de natuur het bedoeld heeft.
Het ritme van de natuur klopt altijd, alles is precies zoals het hoort te zijn. Ik vraag me dan ook wel eens af: waarom is het als mens soms toch lastig het juiste ritme te vinden? Niet te willen versnellen, geduld te hebben en te vertrouwen op dat alles komt zoals het komt, op het juiste moment. En dat niet alleen met de dagelijkse dingen, maar bijvoorbeeld ook met het bewandelen van het yogapad. Waarom enthousiasme, passie en verlangen naar kennis er soms toch voor zorgen dat we teveel stappen ineens willen zetten. Waarom niet gewoon stap voor stap zoals in de natuur gebeurt? Dus de vraag is of het versnellen van een transformatieproces wel zo handig is?
Transformatie, mooi woord, maar wat is het nu eigenlijk? Van Dale zegt: “omvorming, gedaanteverandering. Wikipedia zegt: “het is het overgaan van de ene in de andere vorm.” Wayne Dyer zegt: “Transformatie betekent letterlijk voorbij de vorm gaan.” In de natuur is dit natuurlijk heel duidelijk te zien, zoals bijvoorbeeld de zichtbare verandering van de seizoenen. Vormen, kleuren en geuren veranderen. Maar de kern – ondanks dat die wellicht niet altijd zichtbaar is – blijft hetzelfde. En zoals gezegd, dit gebeurt precies in het juiste ritme.
In yoga zijn we wellicht (indirect) ook wel op zoek naar transformatie. Op fysiek niveau, maar misschien juist ook wel op mentaal en emotioneel niveau. De vorm van de yogahoudingen voorbij, om van binnenuit volledig in de ervaring op te kunnen gaan. Durven voelen en steeds fijngevoeliger worden om meer en meer in afstemming te komen met onszelf. Los van vorm, stap voor stap meer eenheid ervaren. En tegelijkertijd ook heel goed voelen dat je zo’n proces niet kunt versnellen. Toch zal het denken ons proberen te overtuigen dat het sneller, groter, dieper, intenser of spiritueler kan of moet. Maar waarom? Waarom niet tevreden zijn met waar we nu zijn en te durven vertrouwen dat we de volgende stap zullen zetten als de tijd daar rijp voor is? Precies op het moment dat het bij past, in ons eigen ritme. Niet willen versnellen, maar soms vertragen of juist stilstaan.
Naar mijn idee vergt het moed, overgave, geduld en zelfcompassie om een werkelijk transformatieproces te laten ontvouwen op de manier zoals dat voor ons bedoeld is. Loslaten van verwachtingen, creëren van vertrouwen en vooral met verwondering, nieuwsgierigheid en veel plezier iedere stap te nemen, precies op het juiste moment.
Volg het ritme van je eigen natuur!
Andere blogs lezen?
Klik hier voor een overzicht van de andere blogs van de YAN.