Irene Kieviet

Met yoga kwam ik al vele jaren geleden in aanraking. Hoewel het in die jaren maar een uurtje in de week was, gaf het mij de ontspanning, stilte en ruimte die ik in mijn dagelijks leven zo vaak miste. Het zorgde voor wat evenwicht. Nou is uit evenwicht raken in deze hectische tijd met zijn hoge prestatiedruk en het dagelijks verwerken van een enorme hoeveelheid prikkels, geen zeldzaamheid. Zo rond mijn 30ste kwam ik, zoals velen met mij, volledig opgebrand thuis te zitten. Wat beslist een zware tijd was, bleek ook een enorme doorbraak te zijn. Mijn lichaam dwong mij mezelf onder de loep te nemen. Heel langzaam kwam ik weer een beetje in contact met mijn lijf en geest. Yoga beoefenen hielp mij daarbij.

In mijn vak als fotograaf was ik mij zeer bewust van mijn omgeving en met name de uiterlijke wereld om mij heen, maar ik miste iets. Noem het zingeving, noem het verdieping. Hierdoor en door mijn persoonlijke ervaring met yoga besloot ik in 2005 om de yoga-opleiding bij de Yoga Academie Nederland te gaan volgen. Tot op de dag van vandaag ben ik blij dat ik die keuze heb gemaakt en de kans ertoe heb gekregen.

Daar waar de energie in mijn lichaam blokkeerde, ging het weer stromen. Het was voor mij heel belangrijk om daar expressie aan te gaan geven. Ik vond in 'stembevrijding' de weg om uiting te geven aan wat in mij leeft. De overgang naar klankyoga was gemaakt en ik ontdekte het samen mantra zingen. Pure vreugde en een directe manier om de verbinding en de eenheid die wij zijn te ervaren.